Η μέρα σήμερα είναι αφιερωμένη στα "αλητάκια του δρόμου". Στις μικρές ψυχούλες που με την ανοχή μας κυκλοφορούν στους δρόμους και δεν έχουν μια ασφαλή αγκαλιά να κουρνιάσουν.
Zούνε δίπλα μας,
ακούμε το γέλιο τους,
βλέπουμε τα πονεμένα μάτια τους,
μας αγγίζουν με τα λερωμένα δακτυλάκια τους.
....
Και εμείς παθητικοί τηλεθεατές δεν κάνουμε τίποτε.
Το μόνο που χρειάζονται είναι αγάπη, μια αγκαλιά και μια ασφαλή στέγη.
Το μόνο που χρειάζονται είναι αγάπη και αασφαλή στέγη...πόσο δίκιο έχεις!! Τα σκέφτομαι τα καημένα όλα τα παιδιά αξίζουν το καλύτερο σ'αυτόν τον κόσμο
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή σου μέρα Άννα
Είναι δυστυχώς οι "χαμένες μελλοντικές ελπίδες" ενός κράτους που δεν φροντίζει να προστατέψει, να εξασφαλίσει μέλλον και παρόν, να ασφαλίσει ασπίδα σε πλάσματα που εξαρτώνται από την ανθρώπινη γονική παρουσία.
ΑπάντησηΔιαγραφή