Rene Magritte - L'Empire des Lumieres, 1954
Λίγα
λόγια για τον ζωγράφο…
Ο
Ρενέ Μαγκρίτ (René François Ghislain Magritte, 1898-1967) ήταν σουρρεαλιστής καλλιτέχνης με επιρροές από το καλλιτεχνικό κίνημα του ντανταϊσμού.
Ο
ίδιος ο Magritte δεν θεωρούσε τον εαυτό του καλλιτέχνη αλλά στοχαστή που
χρησιμοποεί τη ζωγραφική, όπως άλλοι το λόγο ή τη μουσική, για να επικοινωνήσει
με τους ανθρώπους.
Για
τα έργα του λέει: "Η ζωγραφική μου
είναι ορατές εικόνες που δεν κρύβουν κάτι — προκαλούν μυστήριο και, πράγματι,
όταν κάποιος βλέπει έναν από τους πίνακές μου, θέτει στον εαυτό του αυτήν την
απλή ερώτηση: «Tι σημαίνει αυτό;» Οι πίνακές μου δεν σημαίνουν κάτι, επειδή και
το μυστήριο δεν σημαίνει κάτι — είναι απλά άγνωστο"
Αντανάκλαση
2 η ώρα τα ξημερώματα.
Εναποθέτει με προσοχή τη μικρή στο
διπλανό μαξιλάρι. «Ψήνεται» στον πυρετό. Σε λίγο όμως το αντιπυρετικό θα
δράσει. Το κρυολόγημα της την κρατάει δύο βράδια ξύπνια και αισθάνεται έτοιμη
να καταρρεύσει.
Πάνω στο κομοδίνο παρατημένο ένα βιβλίο. Δεν
έχει κουράγιο να το ανοίξει.
Κοιτάζει το εξώφυλλο. Η αυτοκρατορία του
φωτός του Magritte. Τι παράδοξο μήνυμα..θέλει να περάσει ο ζωγράφος;
Προσπαθεί να εντρυφήσει στον πίνακα.
Η πρόσοψη ενός κτηρίου σε νυχτερινό τοπίο που περιβάλλουν σκοτεινά
δέντρα, ο φανοστάτης, ο εσωτερικός φωτισμός που διαπερνά
τα ανοικτά παράθυρα, και ένας κατάφωτος ουρανός.
Σκέφτεται πόσο μοιάζει το εσωτερικό φως του
σπιτιού με την ελπίδα που σιγοκαίει μέσα μας… Το εσωτερικό άσβεστο φως
που μας παρακινεί να αγωνιζόμαστε και να προσπαθούμε … να ζούμε…
Το νυχτερινό τοπίο συσχετίζεται με την
καθημερινότητά μας. Μια πολιτεία που καταρρέει, παιδιάστικοι ανταγωνισμοί που
«σβήνουν το φως», ένα αβέβαιο μέλλον για μας και τα παιδιά μας.
Όμως, το γαλάζιο του ουρανού θα έρθει.
Θα ξημερώσει...
Τα σύννεφα θα φύγουν και το φως θα
πλημμυρίζει την ύπαρξή μας!
Παραμορφωτικός καθρέφτης
2 η ώρα τα ξημερώματα
Κάνει κρύο απόψε. Το σώμα της πονά..μάταια προσπαθεί να το ζεστάνει. Τα
αρθριτικά και η περασμένη της ηλικία δεν αγαπούν τον χειμώνα.
Πάνω στο κομοδίνο παρατημένο ένα βιβλίο. Δεν
έχει κουράγιο να το ανοίξει.
Κοιτάζει το εξώφυλλο. Η αυτοκρατορία του
φωτός του Magritte. Τι παράδοξο μήνυμα..θέλει να περάσει ο ζωγράφος;
Προσπαθεί να εντρυφήσει στον πίνακα.
Η πρόσοψη ενός κτηρίου σε νυχτερινό τοπίο που περιβάλλουν σκοτεινά
δέντρα, ο φανοστάτης, ο εσωτερικός φωτισμός που διαπερνά τα ανοικτά
παράθυρα και ένας κατάφωτος ουρανός.
«Κάποτε σ’ αυτό το σπίτι ζούσε μια οικογένεια», σκέφτεται. «Παιδικές
φωνές και γέλια ακούγονταν από το εσωτερικό του.»
Ακούει τους ήχους από τα ποδαράκια τους που ανεβοκατεβαίνουν
τρέχοντας τις σκάλες.
«Τώρα μόνο ένα δωμάτιο κατοικείται. Ένας ηλικιωμένος μοναχικός γεράκος
που με δυσκολία σέρνει τα πόδια του.»
Τα μάτια της δεν βλέπουν τον κατάφωτο ουρανό. Ακούει μόνο τη σιγαλιά της
νύχτας.
Κοιτάζει ξανά τον πίνακα.
Τα φωτισμένα παράθυρα είναι τώρα σκοτεινά.
Ο φανοστάτης τρεμοπαίζει.
Η ζωή σιγοσβήνει..
Είναι
η συμμετοχή μου στην ιδέα της Μαριλένας,
να εμπνευστούμε και να γράψουμε διαφορετικές ιστορίες, με θέμα έναν πίνακα.
Επέλεξα τον Magritt εμπνευσμένη από το εξώφυλλο και την αναφορά του Γιώργου Γραμματικάκη στο βιβλίο του με τίτλο "Η αυτοβιογραφία του φωτός".
Για την επιλογή του αυτή ο Γραμματικάτης αναφέρει τα εξής:
"Η
αρχική αίσθηση που αφήνει αυτός ο έξοχος πίνακας είναι ρεαλιστική και
οικεία. Σε δεύτερη όμως ματιά, συνειδητοποιεί κανείς τον παράλογο
χαρακτήρα του: Ένα φωτισμένο νυκτερινό σπίτι και οι αντικατοπτρισμοί του
συνυπάρχουν με το γαλάζιο του ουρανού και το φως της ημέρας! Ο ίδιος ο
Μαγκρίτ έδωσε την ακόλουθη ερμηνεία:
«Το τοπίο μας κάνει να σκεφτούμε τη νύχτα, ο ουρανός την ημέρα. Κατά τη γνώμη μου, αυτή η ταυτόχρονη παρουσία της ημέρας και της νύχτας έχει την δύναμη να εκπλήσσει και να γοητεύει. Αυτή τη δύναμη την ονομάζω ποίηση».
Η επιλογή του εξωφύλλου στηρίχθηκε λοιπόν στην σχέση που έχει ο πίνακας με το φως, αλλά και στην έλξη που ασκούσε πάντα στον συγγραφέα ο ζωγράφος του. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Μαγκρίτ ζωγράφισε τρεις παραλλαγές της «Αυτοκρατορίας του φωτός». Φαίνεται ότι πάλευε με το φως και προσπαθούσε να δαμάσει με τον χρωστήρα την αυτοκρατορία του..."
«Το τοπίο μας κάνει να σκεφτούμε τη νύχτα, ο ουρανός την ημέρα. Κατά τη γνώμη μου, αυτή η ταυτόχρονη παρουσία της ημέρας και της νύχτας έχει την δύναμη να εκπλήσσει και να γοητεύει. Αυτή τη δύναμη την ονομάζω ποίηση».
Η επιλογή του εξωφύλλου στηρίχθηκε λοιπόν στην σχέση που έχει ο πίνακας με το φως, αλλά και στην έλξη που ασκούσε πάντα στον συγγραφέα ο ζωγράφος του. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Μαγκρίτ ζωγράφισε τρεις παραλλαγές της «Αυτοκρατορίας του φωτός». Φαίνεται ότι πάλευε με το φως και προσπαθούσε να δαμάσει με τον χρωστήρα την αυτοκρατορία του..."
Ευχαριστώ θερμά την Μαριλένα για
την πρωτότυπη ιδέα της.
Μου έδωσε την ευκαιρία να προβληματιστώ, να ενημερωθώ και να απολαύσω ποιήματα και κείμενα από καταπληκτικούς ανθρώπους.
Τα ιστολόγια που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της Μαρινέλας είναι:
- Πέτρα από http://pistos-petra.blogspot.gr/
- Ροζαλίντα από http://wildrose-home.blogspot.gr/
- Χριστίνα από http://butterfly-butterflysworld.blogspot.gr/
- Μαρία από http://mytripssonblog.blogspot.gr/
- Αριστέα από http://princess-airis.blogspot.gr/
- Μαριάννα από http://latelierdemarieanne.blogspot.gr/
- Κική από http://ekfrastite.blogspot.gr/
- Λυσίππη από http://on-the-up-and-up.blogspot.gr/
- Ελένη από http://stamonopatiatisfantasias.blogspot.gr/
- Αλεξάνδρα από http://womaninblogs2.blogspot.gr/
- Δημήτρης Ασλάνογλου, ως φιλοξενούμενος στο blog της Αριστέας http://princess-airis.blogspot.gr/
- Μαρία Νι από http://mia-matia-ston-ilio.blogspot.gr/
- Κάτια από http://katitimou.blogspot.gr/
- Βερόνικα από http://logokrisiaikostuprotueona.blogspot.com.es/
- Μαριάννα από http://onirokosmos-art.blogspot.gr/