Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2016

Τα φανταστικά δώρα του Αη Βασίλη!!!







 Γειά σας! Είμαι η Ευχούλα και επιθυμώ να σας εξιστορήσω μία από τις περιπέτειές μου.
Όλα ξεκίνησαν λίγες μέρες πριν από τα Χριστούγεννα.
Η αδερφή μου, η Χαρούλα κι εγώ  

μπήκαμε σε ένα δέμα  με προορισμό το άγνωστο. Μαζί μας είχαν στριμωχτει και άλλοι συνεπιβάτες αλλά δυστυχώς δεν τους βλέπαμε μόνο ακούγαμε τους ψιθύρους τους. Καταλάβαμε ότι φτάσαμε στον προορισμό μας όταν ακούσαμε χαρούμενα παιδικά επιφωνήματα.
- Μαμά, μαμά έλα. Ήρθε το δώρο σου.... ,έλεγε μια γλυκιά κοριτσίστικη φωνή.
- Ο Αη Βασίλης, Ελισάβετ δεν με ξέχασε φέτος. Φαίνεται ήμουν καλό παιδί!
Τα περιτυλίγματα έφυγαν γρήγορα από πάνω μας και επιτέλους αναπνεύσαμε.
Οι συνεπιβάτες μας, ένα βιβλίο, μία κάρτα και ένα μυρωδάτο στολίδι με κλειδί ανασκουμπώθηκαν και μας κοίταξαν περίεργα. Φόρεσα το καλύτερο χαμόγελο μου και πριν προλάβω να συστηθώ άρχισα να στροβιλίζομαι μέσα στα χέρια ενός χαριτωμένου κοριτσιού.
- Μαμά, είναι τέλεια τα δώρα σου. Θα με αφήνεις να παίζω μαζί τους; είπε το κοριτσάκι και συνέχισε να με περιφέρει μέσα στο δωμάτιο.
- Άφησε με να τα δω πρώτα! Θέλω να τα φωτογραφίσω και μετά θα τα χαρούμε μαζί...Απάντησε η μητέρα και έτσι στηθήκαμε έτοιμοι για φωτογραφία.
Δεν είμαστε υπέροχοι;

Η Χαρούλα, κοιτούσε γύρω της με περιέργεια.
"Όμορφο, ζεστό περιβάλλον", μου είπε. "Μας περιμένουν πολλές περιπέτειες".
Η μικρή Ελισάβετ μας έβαλε πάνω στο περβάζι του τζακιού. 
Τέλειο μέρος!
Έχουμε πολλούς φίλους να γνωρίσουμε και φαίνεται πως εδώ θα μας αγαπούν και θα μας φροντίζουν.
Άλλωστε δεν θέλουμε πολλά. Μόνο αγάπη!!!
Όσο για τις νέες μας περιπέτειες.... Κάντε υπομονή και θα τα πούμε ..... του χρόνου!
Καλή χρονιά με υγεία και παιδική μαγεία!



Αυτή είναι η Ευχούλα και χάρη στη συμμετοχή μου  
στο My secret Santa της αγαπημένης  Μαριλένας,
απέκτησα  ως  δώρο από τη μοναδική  φίλη Μαρία  
του  mia-matia-ston-ilio.blogspot.com.  Την ευχαριστώ από καρδιάς και εύχομαι η νέα χρονιά να της φέρει ευτυχία, χαρά και αγάπη!

Ευτυχισμένο το 2017!

Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2016

Μύρισαν Χριστούγεννα....

Αγγελάκι και τάρανδος....
Δεν χρειάζονται πολλά για να "παίξεις" Χριστουγεννιάτικες ιστορίες.
Αρκούν δύο στέκες, μπόλικη φαντασία, διάθεση και η ευωδιά των Χριστουγέννων πλημμυρίζει την ατμόσφαιρα.
Με αυτή την φωτογραφία συμμετέχω στο χριστουγεννιάτικο δρώμενο
της φίλης Δέσποινας..
Επισκεφτείτε το blog της  http://www.despinasstudio.gr/
Εκεί να δείτε φωτογραφίες που μας εισάγουν στο κλίμα των γιορτών.

Τετάρτη 3 Αυγούστου 2016

Η ζωή μας είναι μια θεατρική σκηνή

Η ζωή μας είνα μια θεατρική σκηνή.
Κάθε μέρα πρωταγωνιστούμε σε διαφορετικά έργα, 
με διαφορετικούς ηθοποιούς, 
διαφορετικούς παραγωγούς και σκηνοθέτες.

Το θέατρο στην ζωή και το θέατρο ως τέχνη...

Φέτος μου δόθηκε η ευκαιρία να διδάξω την τέχνη του θεάτρου σε παιδιά 6 έως 12 ετών.
Ο κύκλος μαθημάτων ολοκληρώθηκε στις 31 Ιουλίου και
έκλεισε με δύο θεατρικές παραστάσεις.
"Ο Πλούτος του Αριστοφάνη" και ο "Ερωτόκριτος και η Αρετούσα" διασκευασμένα για παιδιά.
Οι μικροί μαθητές και μαθήτριες με γέμισαν περηφάνεια  και μου πρόσφεραν στιγμές παιδικής ξεγνοισιάς έτσι όπως μόνο τα παιδιά μπορούν να νιώσουν και να δώσουν.

Διπλή χαρά ένιωσα και ως "μαμά" διότι συμμετείχαν και στις δυο παραστάσεις τα παιδάκια μου.
Η Ελισάβετ ως ηθοποιός και εμψυχώτριά μου και ο Σπύρος ως ηθοποιός και σκηνογράφος!!
Δεν υπάρχει η περηφάνεια του γονιού όταν τα παιδιά του όχι μόνο συμμετέχουν,
 αλλά και τον στηρίζουν πρακτικά και ηθικά.

Στην πρώτη  και δεύτερη φωτογραφία φαίνεται το δέντρο της γνώσης όπου οι μαθητές και οι μαθήτριες με τη βοήθεια και καθοδήγηση της κας Μαρίας Δημητρακοπούλου σχεδίασαν και ολοκλήρωσαν.

Και στη τρίτη το δικό μου αγόρι σε ώρες δημιουργίας...
Μέσα από τις θεατρικές δραστηριότητες τα παιδιά επικοινωνούν και γνωρίζουν
 με  δημιουργικό τρόπο τον εαυτό τους και τον κόσμο που τα περιβάλλει.
Εμείς οι γονείς οφείλουμε να τα παροτρύνουμε και να τα καθοδηγούμε με αγάπη.

Εύχομαι να απολαύσετε τα καλοκαιρινά θεάματα 
(θέατρο, κινηματογράφο, συναυλίες, πανηγύρια κ.ά,).

Κυριακή 27 Μαρτίου 2016

Παγκόσμια ημέρα θεάτρου


«Έχουμε ανάγκη το θέατρο;
Αυτό είναι το ερώτημα που τίθεται ενώπιον χιλιάδων επαγγελματιών του θεάτρου και εκατομμυρίων κουρασμένων από αυτό, ανθρώπων.
Γιατί το έχουμε ανάγκη;
Στις μέρες μας, συγκρινόμενη με τις πλατείες των πόλεων και τις γαίες των κρατών, όπου πραγματικές τραγωδίες συμβαίνουν καθημερινά στη ζωή, η σκηνή μοιάζει πια ασήμαντη.
Τι σημαίνει το θέατρο για μας;
Επίχρυσες γκαλερί και μπαλκόνια σε θεατρικές αίθουσες, βελουδένιες πολυθρόνες, βρώμικα παρασκήνια, δουλεμένες φωνές των ηθοποιών - ή αντιθέτως, κάτι διαφορετικό: Μαύρα κουτιά, βαμμένα με λάσπη και αίμα, γεμισμένα με ένα τσούρμο λυσσαλέων γυμνών σωμάτων.
Τι θα μπορούσε να μας πει;
Τα πάντα! Το θέατρο μπορεί να μας μιλήσει για τα πάντα. Για το πώς οι θεοί κατοικούν στον ουρανό, πώς οι φυλακισμένοι μαραζώνουν σε υπόγειες σπηλιές και πώς το πάθος μας εξυψώνει και πώς η αγάπη μπορεί να μας καταστρέψει, πως κανείς δεν έχει ανάγκη έναν καλόν άνθρωπο σ’ αυτόν τον κόσμο και πώς βασιλεύει ο δόλος, πώς μερικοί άνθρωποι ζουν σε διαμερίσματα, ενώ τα παιδιά εξασθενούν σε προσφυγικούς καταυλισμούς και πώς όλοι θα πρέπει να επιστρέψουν πίσω στην έρημο και πώς μέρα με τη μέρα αναγκαζόμαστε να αποχωριστούμε τους αγαπημένους μας - το θέατρο μπορεί να μας μιλήσει για όλα.
Το θέατρο υπήρχε και θα συνεχίσει να υπάρχει παντοτινά. Και τώρα, τα τελευταία πενήντα έως εβδομήντα χρόνια, μας είναι ιδιαίτερα αναγκαίο. Γιατί είναι εμφανές ότι από όλες τις δημόσιες τέχνες μόνο το θέατρο έχει τη δυνατότητα της μετάδοσης – του λόγου, από στόμα σε στόμα, από βλέμμα σε βλέμμα, από χέρι σε χέρι, από σώμα σε σώμα. Το θέατρο δεν χρειάζεται διαμεσολαβητή για να ταξιδέψει ανάμεσα στους ανθρώπους - αποτελεί την πιο διάφανη πλευρά του φωτός, δεν ανήκει ούτε στον νότο, ούτε στον βορρά, στην ανατολή ή τη δύση - ω όχι, είναι η ουσία του ιδίου του φωτός, που λαμπυρίζει από τις τέσσερις γωνιές του κόσμου, ενός φωτός που ακαριαία αναγνωρίζει κάθε εχθρικό ή φιλικό πρόσωπο.
Και χρειαζόμαστε ένα ποικίλο θέατρο, παντός είδους. Παρόλα αυτά, πιστεύω ότι από όλες τις μορφές του θεάτρου οι πιο περιζήτητες θα αποδειχθούν οι αρχαϊκές μορφές του. Το τελετουργικό θέατρο δεν πρέπει να τοποθετείται με τεχνητό τρόπο σε αντιδιαστολή με τα «πολιτισμένα έθνη». Ο λαϊκός πολιτισμός αποδυναμώνεται όλο και περισσότερο, καθώς ο ούτω καλούμενος «πολιτισμός της πληροφορίας» σταδιακά αντικαθιστά και εκδιώχνει τις φυσικές οντότητες, καθώς και την ελπίδα μας για μια συνάντηση μαζί τους, κάποτε.
Μα τώρα το βλέπω ξεκάθαρα: το θέατρο άνοιξε. Η είσοδος είναι ελεύθερη για όλους.
Στο διάολο οι ηλεκτρονικές συσκευές και οι υπολογιστές - πηγαίνετε θέατρο! Γεμίστε ολόκληρες σειρές καθισμάτων κοντά και μακριά από τη σκηνή, ακούστε το λόγο και κοιτάξτε τις ζωντανές εικόνες! - είναι θέατρο αυτό μπροστά σας, μην το παραγνωρίζετε και μη χάνετε την ευκαιρία να συμμετέχετε σ’ αυτό - είναι ίσως η πολυτιμότερη ευκαιρία που έχουμε τη δυνατότητα να βιώσουμε από κοινού, μέσα στις μάταιες και βιαστικές ζωές μας.
Χρειαζόμαστε κάθε είδους θέατρο.
Μόνο ένα είδος θεάτρου σίγουρα κανένας δεν έχει ανάγκη - και μιλώ για το θέατρο των πολιτικών παιγνιδιών, ένα θέατρο πολιτικών «ποντικοπαγίδων», ένα θέατρο που παίζουν οι πολιτικοί, ένα μάταιο πολιτικό θέατρο. Αυτό που σίγουρα δεν χρειαζόμαστε είναι το θέατρο της καθημερινής τρομοκρατίας, είτε σε ατομικό είτε σε συλλογικό επίπεδο, αυτό που δεν χρειαζόμαστε είναι το θέατρο πτωμάτων και αίματος στις πλατείες και στους δρόμους, στις πρωτεύουσες ή στις επαρχίες, ένα κάλπικο θέατρο συγκρούσεων μεταξύ θρησκειών και εθνικών ομάδων»


Αυτό το μήνυμα  θα  διαβαστεί σήμερα σε κάθε θέατρο  πριν από την παράσταση της 27ης Μαρτίου και ανήκει στον διεθνούς φήμης Ανατόλι Βασίλιεφ.

Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2016

Φεβρουάριος! Κωστής Παλαμάς

Καλό μήνα!


Τελευταίος μήνας του χειμώνα.

Ελάτε να χουχουλιάσουμε,

να απολαύσουμε ζεστά ροφήματα,

να τυλιχτούμε στα ζεστά κασκόλ μας

και να ονειρευτούμε...

Το 1883 ο Κωστής Παλαμάς δημοσιεύει το παρακάτω ποίημα:
ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ
Απ' το παράθυρο στα βάθη μακριά,
Ο κάμπος ξεχωρίζει,
Και φαίνεται η αποκριά
Μέσα στο δρόμ' όλη βοή που τριγυρίζει
Είν' ο καιρός όπου τρελή γιορτάζ' η χώρα,
Και σιέται η μυγδαλιά με κάλλη ανθοφόρα.
Φτωχός ο κάμπος μας, μα όχι και γυμνός,
Αφού είν' ασπροντυμένος.
Μοιάζει με νιο που αχαμνός
Κι απ' την αρρώστια κάτασπρος ειν' ο καημένος.
Στο δρόμο άμαξες, μεθύσι, προσωπίδες,
Και ρίχνει ο ουρανός βροχής ρανίδες.
Τι τάχα να είσαι θλιβερή, ψιλή βροχή, 
Που αργά κι αγάλι 'γαλι
Μας έρχεσαι την εποχή
Που τα νυφιάτικα η μυγδαλιά έχει βάλει; 
Η φύσις κλαίει τη χειμωνιά που την παγώνει,
Ή κλαίει από χαρά στο Μάρτη που σιμώνει;
Σ' εκείνο το παράθυρο μπροστά κρατεί
Η μάννα το παιδί της,
Πότε του δείχνει τη γιορτή,
Πότε την εξοχή με τη λευκή στολή της.
Αποκριάς χαρά φωτίζει τ' αγγελούδι, 
Κι η μάννα είν' έμορφη, σα μυγδαλιάς λουλούδι.
Ρίχνει τα μάτια της και βλέπει τα βουνά
Μ' ολόχιονο φουστάνι, 
Και με το νου της αρχινά
Και χίλιους μύριους στοχασμούς άθελα κάνει,
Λιγάκι θλιβερούς σα νέφη του Φλεβάρη,
Μα πάντα καθαρούς, σαν του χιονιού τη χάρη.
Γιατ' είναι μάνα με μυαλό και με καρδιά,
Και είναι η ζωή της
Λουλούδι με τριπλή ευωδιά
Που της σκορπά ο Θεός, ο κόσμος, το παιδί της.
Την ενθυμίζ' η χειμωνιά κι η αγριάδα
Ότι κοντεύει του Μαρτιού να ρθει η λιακάδα.
Και νιώθει σαν γλυκιά μαρτιάτικη αυγή
Στα βάθη της ψυχής της,
Κι ακολουθά η συλλογή:
- Παρόμοια κι ο δυστυχής όπου η πίστις
Και τ' ουρανού η ελπίς φωλιάζει στην καρδιά του, 
Νιώθει μια δύναμη γλυκιά στη συμφορά του. 
Ενώ μας δέρνουνε του κόσμου τα δεινά,
Βάλσαμο η πίστη χύνει.
Κι ενώ είναι χιόνι στα βουνά,
Για ιδές η μυγδαλιά τον κάμπο πώς τον ντύνει!
Μ' απ' το παιδί μου μακριά πίκρες και πόνοι,
Και το Θεό η χαρά να του θυμίζει μόνη.
Σε τέτοιους στοχασμούς ο νους της καταντά,
Και άλλα συλλογιέται.
Μα το παιδάκι της κοντά
Στην τρέλα της αποκριάς βουτιέται.
Ξεχνά τα τόσα του παιχνίδια, και το κρύο,
Κι έχει παράπονο, και πόθους χίλιους δύο.
Μεσ' την καρδούλα του, αγάπες του χρυσές, 
Σωριάζονται ωραίες
Και πλουμισμένες φορεσιές
Και μάσκες και σπαθιά και περικεφαλαίες.
Κυρίες το κοιτούν, τις ρίχνει ζαχαράτα,
Κανείς την έμορφη δεν ξέρει μασκαράτα...
Ακόμα στο παράθυρο μπροστά κρατεί
Η μάννα το παιδί της.
Ξεχνιέτ' εκείνο στη γιορτή,
Κι αυτή στην εξοχή με τη λευκή στολή της.
Αποκριάς χαρά φωτίζει τ' αγγελούδι,
Κι η μάνα είν' έμορφη σα μυγδαλιάς λουλούδι.

Εύχομαι να τον απολαύσουμε το Φλεβάρη!

Οι εικόνες είναι παρμένες από το διαδίκτυο, http://antigoni-handmade.blogspot.gr/