Κι όμως.... πέρασε ένας χρόνος!
30 Ιανουαρίου 2013… Ήταν μια μέρα που η θλίψη κατέκλυζε την ύπαρξή μου και ένιωθα μοναξιά. Αποφάσισα όμως να μην αφήσω το συναίσθημα να με παρασύρει και να δράσω.. Έτσι προέκυψε το αυτό το blog . Κόντρα στην κατάθλιψη και στην απομόνωση. Το ονόμασα «Ροζ συννεφάκι» γιατί πιστεύω ότι το ροζ απαλύνει λιγάκι τον πόνο… γλυκαίνει την θλίψη.. Πριν λίγες μέρες όμως διαπίστωσα ότι δεν μου αρμόζει. Έτσι κατέληξα στο «Συννεφάκι». Προβληματισμένο, φουρτουνιασμένο, μελαγχολικό, μα και χαρούμενο, ανέμελο, αισιόδοξο…. Έτσι δεν είναι και η κάθε μέρα μας; Έχει λίγο απ’ όλα… Ας κρατάμε τα όμορφα, ας διαγράφουμε τα άσχημα και ας ελπίζουμε για τα καλύτερα. Σήμερα, λοιπόν, το «Συννεφάκι» μου κλείνει ένα χρόνο με λιγοστές αναρτήσεις μα με πολλές διαδικτυακές γνωριμίες και φιλίες .. Ευχαριστώ όλους εσάς που το επισκεφτήκατε και αφήσατε ένα σχόλιο. Στις μέρες μας η επικοινωνία είναι σημαντική και πρέπει να επιβραβεύεται. Γι’ αυτό, λοιπόν, έφτιαξα ένα δωράκι με αγάπη.